"Amantaldunak ez zukeen greba egingo, " (Enrike Sosola)
Horra zenbat zaintzatan laguntzen zuen amantalak: ume eta zaharrena, senarrarena, abereena, lurrarena, suarena.
Halanda be, amantaldunak ez zukeen greba feministarik egingo gaur bizi izan balitz. Zaintzek ez zioten utziko, sinistuta baitzegoen ezinbesteko zela bere beharra, zeregin “hil ala bizikoa”; eta ze arraio! zoriontsua zen maite zituenak zaintzen eta, gainera, kristau-fedea zuen indar-emaile eta akuilu. Beraz, greba zertarako? Bazterrak nahasteko baino ez.
Hortxe izan gara atzora arte. Amantala airatu da bai baserrietatik, baina inola ez zaintzaren banaketa bidegabea. Gizonok jarraitzen dugu oraindik etxalde gehienen erdigunean, betiere kapitala mugitzen bada bertan, jakina, bestela ez. Dirua ikusten ez den baserriko espazioak emakumeak beteko ditu. Sukaldea, logelak, komuna, ortua berak gobernatuko ditu, eta kortaren zaindaria ere bera izango da.
Feminismoaren iraultza gauzak aldarazten ari da, borrokak fruituak ematen dituela frogatuz. Baina bide luzea egiteko dugu oraindik. Baserriko gizonongandik hasita, neronengandik hasita: amantaldunaren zapaldu-kontzientzia ezaz probestu ginanon eta garanon aitortzaren bidea. Plazaren erdia eta protagonismoa izatearen adikzioa onartzearen bidea. Zaintza-zamaren partea neureganatzearen bidea.
Guzti horrengatik guk azaroaren 30ean, guretzat garrantzitsua den San Andres azoka izan arren, salmenta-greba egingo dugu. Bistakoa delako bidegabekeri-egoerak ez direla berez “aldatzen”; “aldarazi” egin behar direla.