"Pandemia eta isolamendua"

Isolamendua besteengandik fisikoki erretiratzean, psikologikoki aldentzean edo bietan datza. Bakartzea, batzuetan, erabaki arrazionala da; normala da pertsonek denbora behar izatea bakarrik egoteko, erlaxatzeko, kontzentratzeko, baita fantasia egiteko ere.

Batzuetan, isolamendua gurasoak imitatzea da. Kasu horretan, pertsonak haiek egiten zutena barneratzen du, eta, adibidez, heldua izanda, pertsona horrek gurasoen jarrera erreplika dezake, esaterako, bikotearekin eztabaida izan ondoren etxetik alde eginez, edo, besterik gabe, deskonektatuz.

Beste batzuetan, isolamendua Haurraren Estatuan gertatzen da, bere burua babesteko modu bat bezala, adibidez, asko ikastea, guraso zorrotz batzuei huts ez egiteko.

Isolatzeko hiru modu horiek (heldua, aita edo haurra) emaitza desberdinak sortzen dituzte pertsona berarengan.

Pandemiak iraun bitartean, isolamenduak neurri erraldoiak hartu ditu, eta fobiak, antsietatea eta depresioa areagotu egin dira, baita kasu berrien arrastoa ere. Isolamendu luzearen ondorioa erlazioekiko interesa galtzea da, apatia, mesfidantza, norberaren zaurgarritasunarekiko beldurra, besteen beharrik ez izatearen sentsazioa, une intimorik ez izatean ia lasaitua sentitzea. Hori haur, nerabe, heldu edo adineko pertsona batengan ezartzen denean, tristura eta ilusiorik gabeko egoera batera eramaten du, egunerokotasuna betetzen duena eta errealitatea ikustea eragozten duen lanbro bat bezala iluntzen duena.

Harremanak sendatzen du isolamendua. Beraz, zenbateraino harremantzen naizen eta harreman horiek zein neurritan ari naizen saihesten pentsatzeak esango dit isolamendua handiegia ote den, konponbidea jarri eta gehiago erlazionatzeko. Orain inoiz baino egokiagoa da egoera horrek eragindako beste hutsegite edo duelu batzuk konpentsatzeko bezain harreman ona izatea. Mugikortasunaren irekiera esperientziak aldatu eta topaketa berriak sortzeko itxaropena izaten ari da askorentzat. Une honek udalerritik irteteko irrikaz dauden pertsona asko irudikatuko ditu, baita uzkur eta beldurrez daudenak ere. Onena egokitzeko denbora ematea da, ez behartzea eta, beharrezkoa balitz, espezialista batekin kontsultatzea.